به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، وبسایت شبکه بی بی سی با اشاره به انتشار مقاله‌ای در روزنامه نیویورک‌تایمز علیه رئیس‌جمهور آمریکا، در مطلبی نوشت: همه ما سبک خاص خود را در نوشتن و صحبت کردن داریم که تلاش برای پنهان کردن آنها همانند تلاش برای سرکوب بخشی از شخصیت ماست. شاید این سبک بتواند به ما کمک کند نویسنده مقالات را هم شناسایی کنیم؛ اما اگر یک نویسنده نخواهد شناسایی شود، تکلیف چیست؟

از روز چهارشنبه که یکی از مقامات ارشد کاخ سفید یک مقاله ضدترامپی در روزنامه نیویورک تایمز منتشر کرد، بسیاری از مردم و سازمان‌ها – از جمله ویکی لیکس—با تحلیل ها و بررسی های گوناگون، نظرات و گمانه زنی های خود را درباره اینکه چه کسی این مقاله را نوشته است، بیان کردند.

به نوشته بی بی سی، روزنامه نیویورک تایمز نوشته بود که این مقاله بوسیله یکی از مقامات دولت ترامپ که نخواسته بود هویتش فاش شود، منتشر شده است. در نتیجه این بدان معناست که این شخص می تواند عضو کاخ سفید، پنتاگون، وزارت امور خارجه و دیگر سازمان های کشور باشد.

در نتیجه، بی بی سی با استفاده از یک نرم افزار به بررسی سبک نوشتاری استفاده شده در این مقاله پرداخت. از جمله اینکه یک کلمه چند بار تکرار شده است، چه زمانی از کلمات کمیاب و چه زمانی از علائم نوشتاری و علامتگذاری استفاده شده است و همچنین در چه موقعیت هایی جملات طولانی و در چه مواردی جملات کوتاه به کار گرفته شده است.

با بررسی بیانیه ها و سخنرانی های مقامات ارشد دولت دونالد ترامپ، مقاله ای که در نیویورک تایمز منتشر شد، سبکی متمایز داشت. به عنوان مثال میانگین طول جملات در مقاله در مقایسه با جملات بیانیه های دولتی بسیار کوتاه تر است. یعنی برای هر جمله به طور میانگین 19.3 کلمه استفاده شده است. برای مثال، در بیانیه سارا سندرز، سخنگوی کاخ سفید درباره سوریه در 4 سپتامبر به طور میانگین 31 کلمه در هر جمله استفاده شده بود. در نامه دونالد ترامپ به مجلس سنا در 28 اوت هم به طور میانگین 30 کلمه در هر جمله استفاده شده بود.

اما فقط یک نفر در دولت ترامپ است که بیانیه ها و جملاتش کوتاه تر از دیگر مقامات است؛ نام این شخص «مایک پنس»، معاون رئیس جمهور آمریکاست. این در حالی است که پنس روز پنجشنبه اعلام کرد که چنین مقاله ای از جانب او نوشته نشده است. برخی از تحلیلگران اعلام کردند که این مقاله بوسیله مایک پنس نوشته شده است؛ زیرا در آن از کلمه کمیاب «Lodestar» به معنای ستاره قطبی استفاده شده است؛ کلمه ای که پنس به طور معمول آن را به کار می برد.

همچنین میانگین کلمات استفاده شده در سخنرانی مایک پنس در تاریخ 31 اوت، 17.4 کلمه و در تاریخ 30 اوت 17.6 کلمه بوده است.

بی بی سی در ادامه به بررسی یکی دیگر از مقالات نوشته شده از سوی مایک پنس در دهه 1990 پرداخت. در آن مقاله هم پنس از جملات کوتاه استفاده کرده بود. جالب است که پنس در سخنرانی های خود هم ترجیح می دهد از جملات و کلمات کوتاهتر استفاده کند تا بلندتر.

به نوشته بی بی سی، یک مدرک دیگر هم برای تأیید این ادعا وجود دارد و آن این است که در بیانیه های دولتی به ندرت از جمله مجهول استفاده می شود و در چند هفته اخیر تعداد انگشت شماری جمله مجهول در بیانیه های رسمی استفاده شده است. پنس در سخنرانی هیوستون 7 بار، در سخنرانی ایندیانا، 3 بار و در مقاله قدیمی خود 6 بار از جملات مجهول استفاده کرده است. جالب است که نویسنده این مقاله هم چندین بار جمله مجهول به کار برده است.

این در حالی است که مایک پنس – یا هر کسی که از سوی او این مقاله را نوشته است—بارها تلاش کرده هویت خود را به عنوان نویسنده پنهان کند.

به دنبال انتشار این مقاله جنجالی، مقامات ارشد دولت آمریکا یکی پس از دیگری مسئولیت خود را در نوشتن این مقاله علیه ترامپ تکذیب کردند. از جمله این مقامات می توان به مایک پنس، معاون ترامپ، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا و تعدادی از مقامات دیگر اشاره کرد. رئیس‌جمهور آمریکا هم در واکنش به انتشار این مقاله، آن را «بزدلانه» خواند و از خیانت سخن گفت.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

انتهای پیام/